کفش های آهنی دانوب

اکتبر ۱۹۴۴ حدود شش ماه مانده به اتمام آخرین جنگ جهانی بوداپست سقوط کرد و به تصرف ارتش آلمان نازی در آمد. پادشاهی مجارستان به کنار رانده شد ، فرنتس سالاشی بنیان گذار حزب ناسیونال سوسیالیسم مجارستان و  یکی از اعضای برجسته ی حزب صلیب پیکان ،حزبی با افکاری یهودی ستیز و عقایدی نچندان بهتر از فاشیست های نازی به ریاست کشور و نخست وزیری رسید.دست نشانده ی هیتلر در مجارستان. 

گفته میشود یهودی ها و مخالفین علاوه بر اعزام به اردوگاه های کار اجباری ، کشته می شده اند ...در کنار دانوب! 

می گویند از قربانی ها خواسته می شده قبل از شلیک گلوله ها کفش هایشان را در بیاورند...کمبود کالای زمان جنگ ..کفش های نو وکهنه ای در کرانه ی دانوب...ابتدا به آنها شلیک می‌شده و بعد تن لش بیجان یا نیمه جانشان را درون رودخانه می انداخته اند که جریان آب ببرد...

«کفش های دانوب»یادگاری برای قربانیان این حادثه است که در سال ۲۰۰۵ توسط  کَن توگای کارگردان سینما و گیولا پائور مجسمه‌ساز به تعداد شصت جفت کفش در هر سایز و شمایلی ساخته اند و به زمین متصل کرده اند.

یک رودخانه با کفش های آهنی....کفش های آهنی معروف... ایهام تناسب بی نقصی برای این ماجرا...در قرون وسطی کفش آهنی وسیله ای برای شکنجه گناهکاران به ویژه خائنین بوده است.به قربانی کفش های آهنی داغ می‌پوشاندند و مجبورش می‌کردند آنقدر راه برود تا بمیرد...کفش های آهنی ای که هر روز زیر تیغ آفتاب داغ میشوند و ارواح شکنجه شده ی خسته ای که در خاطرات مردم  هروز در مسیر رودخانه ملق زنان میروند تا بمیرند ....